2 BLYSIÐ Björn Helgason: Alpýðufrœðsla, Islendingar hafa verið og eru enn taldir bókhneigð [)jóð og fróðleiksfús. Allt frá upphafi og fram til vorra daga hefir hún átt mikla andansmenín, sem hafa iátið eftir sig mikil og vel unnin störf á sviði bókmennta. Pess- um mönnum ber aö pakka að rerðleíkum. En hefði ríkt deyfð og ahugaleysi í þessum efnum íneðal alpýðunnar, pá hefðu störf bínna beztu manma addrei borið jafngóðan árangur og raun varð á. Oss her að minnast pess, að alpýðan í landinu átti ekki hvaö minnstan pátt í pvi, að foinsögur vorar, gimsteinar ís- lenzkra ritverka, urðu til. Vér, sem nú erum í æsku, og eigum pess kost að ganga í skóla, getum vart ímyndað oss pá örðugleika, sem æskumenn og æskukonur fyrri tíma urðu við að stríða, pegar pau vildu nema eitthvað eims og t. d. lestur og skrift. Pað er ekki ótítt, að enn heyrist getið um pilta og stúlk- ur, sem fyrst drógu tii stafs með smalaprikinu sínu í nýfalina mjöll, er pau stóðu yfir fé á vetrum. Pegar bezt lét, skar petta fóik sér penna úr fuglsfjöður og bjó til blek úr sóti. Síðan skrif- aði pað á gamla reikninga eða pví líka pappírssnepla. Með pessu móti tókst mörgum, bæði körl- ar. Pað er viðfangsefni dagblað- anma, en ekki skólablaðs. Sveinbjörn Sigurjónsson, is- lenzkukennari skólans, lítur yfi,r greinar pær, sem blaðinu ber- ast, og verður einskonar ábyrgð- armaður blaðsins fyrir hönd skólans. Að öðru leyti sjá nemendur um allt sjálfir. Par sem nemendur skólans eru yíirleiitt ungir, má ekki ætlast til of mikils af peim. Pó vil ég vona, að blaðið geti orðið peirn til gagns, skö'anum til sóma og ýmsum til ánægju. Ingimar Jónsson.

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20