12 BLYSIÐ Reykjavíkurpilturinn. Undanfarið hefir verið mikið talað og skrifað um Reykjavík- urstúlkuna, sérstaklega gallahenn ar og bresti. Mér finnst þes,s vegna ekki úr vegi að minnast Oiurlítið á Reykjavíkurstrákinn,, því að um hann, hefir veriö þag- að hingað til. Kynni mín af Reykjavíku;- stráknum haía verið allsæmileg. Hann er kurteis og afúðlegur í framkonru og hjálpsamur, ef á þarf að halda. Hann er heldur lagiegur, og er það oft því að þakka, hvernig hann geng- ur klæddur. Hann er ekki ríkur en „flott". Pað er sjaldan, sém maður sér Reykjavíkurstrákinn öðru vísi en í stífpressuðum buxunr, vel burstuðum skónr og angandi af Eau de Cologne eða einhverju öðru ilmvatni, og að minnsta kosti helmingur allra Reykjavíkurstráka, sem maður m-ætir á götum bæjarins, er púðr- aður. Það væri þess vegna synd að segja, að Reykjavíkurstrákur- inn haldi sér minna til en Reykja- víkurstúlkan. Mig minnir, aðeinn segði um daginn: „Mér fin.nst Reykjavíkurstúlkan ætti ekki að vera að hressa upp á hráka- smíði skaparans með því aðklína á sig sóti og lit af kaffirótar- bréfi". Þetta er nú nokkuð djarf- Iega mælt. Ég held, að ef Reykja- víkurstúlkan málar sig, þá noti hún til jress varalit og augna- biúra’ií en ekki sót og kaffirót- arbréf. Einn háttvirtur skó'abróð- ir hélt fyrir skömmu mikla ræðu í málfundafé'aginu um Reykja- víku stúlkuna, og voru það mið- u; góðir dómar, sem hún fékk. Helzt átti han:n við stelpurnar í skó'anum, þær væru málaðar, Jregar þær kærnu í skófann á mo grara, og ef strákunum yrði á að kyssa þær, væru þeir stimpl- aðir rauðum klessum um allt and litið á eftir. Þá gengju þær í niæfu!i'þu'njnum silkisokkum jafnt í sólskini og hörkufrosti, og síð- ast á kvöldin færu þær út á „’úntiran" og færu þá eftir réttu klukkunni, þegar þær kæmu inn. Þessu vil ég svara þannig: Það e u sá-al'áar stelpur í skóianum, sem mála sig, e;n ræðumaður hef- ir líklega atltaf lent á þvi að kyssa þær fáu, sem máta sig, fyrst hann hefir o'ðið rauðskjöld- ,óttur i framan á eftir, og finnst mér þá, að hann ætti að leggja þann sið niður að kyssa þær. Varla getur hann búizt við, að stelpumar hætti að mála sig, ba-a til þess að hann geti kysst þær. Þá man ég ekki betur en að í vetur kæmu nokkrar stelp-

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20