Reykjavíkur boðaði til sunnudaginn 4. þ. m. um opinberar byggingar í Reykjavík og skipu- lag bæjarins. Að vísu var það klaufaskapur fundarboðenda að bjóða ekki öllum íslenzkum arkitektum á fundinn sérstaklega og með næg- um fyrirvara, eða fá að minnsta kosti einhvern arkitekt til að halda framsöguræðu auk Þórs Sandholts, skipulagsstjóra. En öllum arkitekt- um var heimilt að sækja fundinn og taka þar til máls. Enginn þeirra bað um orðið nema Sig- urður Guðmundsson, er sagði fáein orð af ýtr- ustu varfærni. Vera má að þeim hafi ekki legið neitt á hjarta, en hitt ætla ég sönnu nær, að þeir hafi ekki þorað að segja neitt. íslenzkir arki- tektar virðast yfirleitt vera hræddir við allt annaö en það, sem þeir hafa þó mesta ástæðu til að óttast: áfellisdóm framtíðarinnar yfir verkum þeirra og virðingarskorti fyrir starfi HVER STYR Fé því sem veitt er á fjárlögum ársins 1954 til styrktar skáldum, rithöfundum og listamönn- um hefur nýlega verið úthlutað. Úthlutun fjár- ins annaöist nefnd, er þrír þingflokkanna kusu pólitískri kosningu, og eru nefndarmenn þess- ir: Helgi Sæmundsson (Alþýðufl.), Þorkell Jó- hannesson (Frams.fl.) og Þorsteinn Þorsteins- son (Sj álfst.fl.). Þessar svokölluðu styrkveitingar ríkisins til íslenzkra listamanna hafa lengi verið og eru enn með þeim endemum, að öllum er til hábor- innar skammar: alþingi, þjóðinni, úthlutunar- nefnd og listamönnum. Á síöastliðnu ári var 608 þúsund krónum úthlutaÖ til eitt hundrað og þriggja listamanna, og báðar tölurnar eru því sem næst óbreyttar í ár. Ég hafði lengi haft grun um, að íslenzkir listamenn stæðu ekki í alveg eins mikilli þakk- arskuld við ríkið fyrir þessa umbun og stundum er látið í veðri vaka á alþingi, og fór því að glugga í Skattskrá Reykjavíkur þetta sama ár — 1953. Þegar ég var búinn að slá upp nöjnum sínu. — Ég hef orðið nokkuð langorður um hinn tilfinnanlega skort á heilbrigðri menning- argagnrýni hér á landi og ekki komizt hjá því að verða nokkuö tannhvass. En því miður ger- ir það ekkert til: Allur þorri þeirra, sem skeyt- uin hefur verið beint að, er svo brynjaður ó- skammfeilinni sjálfumgleöi, að þeir kippa sér ekki upp við smámuni. Og þótt við syngjum einstöku sinnum ennþá: „Sjá, hin ungborna tíð vekur storma og stríð,“ á ég enga von á því, að ungum mönnum hlaupi kapp í kinn og aukist svo áræði á næstunni, að djarflegar umræður um bókmenntir, listir og menningarmál fari að setja svip sinn á hin andlausu blöð okkar og tímarit. En ef einhverjum skyldi liggja eitthvað sem máli skiptir á hjarta, þá er Birtingur opinn og öldungis óhræddur að veita því viðtöku. Gjörið svo vel! KIR HV'ERN? 57 listamanna var ég kominn upp í 610 þúsund krónur, er þeim hajði verið gert að greiða í skalt og útsvar það árið. Er sérstök þörf að minnast þess, að mikið af þessum opinberu gjöldum er lagt á tekjur, sem listamennirnir hafa aflaö sér við alls konar störf önnur en listir, til þess að geta sinnt kalli sínu. Með öðr- um orðum: / marz úthlutar ríldð 608 þúsund- um króna til eitt hundrað og þriggja lista- manna og kallar það styrk — í maí sœkir ríkið og Reykjavíkurbœr 610 þúsund krónur í vasa 57 listamanna: fé sem Brynjólfur Jóhannesson hefur að miklu leyti innunnið sér hjá Útvegs- bankanum, Halldór Stefánsson hjá Landsbank- anum, Snorri Hjartarson hjá Bæjarbókasafn- inu o. s. frv. Er ósanngjarnt að spyrja, hver styrki hvern ? Oröugt er að gerá sér grein fyrir eftir hvaða meginreglum er fariÖ við endurgreiðslu þess- ara 600 þúsund króna af árlegum styrk ís- lenzkra listamanna til ríkis og bæja. í auglýs- ingu úthlutunarnefndar er talað um fé til styrkt- 56 BIRTINGUR

Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28