Ólavsökan. „Ljósið rann, sum lívgar gleði, Ijós, ið vann í myrkri megi, Ijós, sum vert er lov og prís.“ Soleiðis sungu tey í Ólavsmessuni í miðjari ■old, og tey ívaðust ikki í, at komið var ljós um landið, tá Guds orð fór at sigra á Ólavs dögum. Tað er ivaleyst, at ljós kom út yvir norrön lond og Föroya land, tá ið Guds tala hoyrdist. Vit eiga at takka fyri, at hetta ljós aldri síðani varð slökt. Kirkjulívið og kristin- lívið í Föroyum hevur á mangan hátt verið fátækt. Lítið vita vit av andligum stormonn- um, sum hava vakt ríkt andligt lív. Ivaleyst alt fingu vit fyrst úr Noreg og síðan úr Dan- mörk, og vit takka fyri. Men kristinlívið í Föroyum hevur kortini verið ríkt. Tá ið eg hugsi um kirkjulív í Föroyum, er tað eitt bíl- æti sum altið stendur mær fyrir sjón. Tað er kirkjan á Nesi. Teimum, sum hava sæð kirkj- ur í öðrum londum, má hon sýnast sera fátök. Uttan er veggurin bræddur, og innan er alt av ólitaðum viði, og lítil er hon. Men tá ið fólk fyllir hana, og songurin ljóðar so tónandi, sum ikki mangastaðni í ríkari guðshúsum, verður tað borið frá hjarta til hjarta, og Guðs Andi kennist nær. Men vit hava enntó at takka fyri. Hvar er tað soleiðis sum í Föroyum í eldri tíð til skjals, at Gud er við fólki sínum. Fáir vóru prestarnir og stór vóru prestagjöldini. Mangir andligir streymar, sum aðrastaðnir lívgaði kirkjuakurin, komu ikki út um oyggjarnar, men kortini goymdist gudslívið, og kirkjufólkið fann sjálvt andliga nöring og styrki í stríði móti stormi og bylgjum, neyð og vanda og sorg. Tann, sum hevur verið sessaður í einum göml- um föroyskum húsi, tá ið lestur varð lisin og sálmar sungnir, hevur kent seg so uppbygdan, sum hevdi hann hoyrt ein viðgítnan talara röða. Vit hava nóg mikið at takka fyri, og vit eiga at biða um, at Gud ikki vil flytja ljósa- stakan frá okkum, men hjálpa okkum at goyma tað, vit fingu í arv. Ljósið vísti seg eisini frá fyrst í tí at Harrans lyndi vann fram, har sum teg tóku við trúnni á hann. Tað byrjaði longu tá Ólavur konungur var á dögum. í hansara lóg- um var eitt rættvísi, sum sýndi at ljósið var komið, og eitt spaklyndi, sum sýndi, at tann, sum trýr, hevur ikki bræði. Hansara lógir lærdu fólkið at virða tað lív, sum er Guds gáva. — Leingi vardi, fyrenn heiðið sinni var horvið, men Ólavur gav Harrans kirkjuliði góð kór, so tað kundi liva kristið lív. Lat söguna um Ólavur kong hin heilaga, altið minna okkum um tann sannleika, sum vit hava lyndi at gloyma, at tann sum vit bjargast, má avnokta seg sjálvan og fylgja Jesusi. Gudmund Brunn. á brautinni í framfara- og sjálfstæðisátt, og fundum margir sárt til þess. En sú meðvitund varð til þess að örva og hvetja til baráttu, sem heitstrengt var, að skyldi leiða til sigurs. Þeir Færeyingar, sem íslenzkir námsmenn kynntust þá á erlendri grund (þeir hafa ýmsir seinna skarað fram úr með sinni þjóð), tóku flestir undir þetta með einlægri samkennd og föstum ásetningi um að halda sömu leið, eftir því sem ástæður gætu leyft. Islendingar komust fyrr á áfangann, hinn langþráða en erfiða og ábyrgðarmikla vettvang frjálsrar þjóðar í frjálsu landi. Færeyingar eru nú einnig komnir út úr þokunni, þeirra draum- ur á nú að vera kominn að endalokum, og vissu- lega munu þeir nú standa allir sameinaðir í þeirri ósk og von, að hann megi rætast með þeim giftusamlegasta hætti fyrir aldna og ó- borna, hvernig sem málin að öðru leyti skip- ast. Þeir vita eins og vér, að öllum eðlilegum tengslum við frændþjóðir vorar á Norðurlönd- um, hvort sem eru menningarleg eða viðskipta- leg, höldum vér bezt og öruggast í fullu frelsi og að eigin vilja. Sjálfir eiga Færeyingar á sín- um tíma að segja til um það, hvar þeir kjósa að halla sér að í stjórnmálaefnum. Vér íslendingar tökum undir allar þeirra beztu óskir. Vér vonum, að þeir komist heilir úr þeim mikla vanda, er nú grúfir yfir allri jörð, — og enn styrkari en áður til þess að lifa og starfa, til heilla og blessunar fósturjörð- inni. Ég flyt Færeyjum og Færeyingum hjartan- lega kveðju Islands og íslendinga og árna þeim gæfu og gengis nú og um alla ókomna tíð. ÓLAVS0KAN 5

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32