Fpðjxskip ckg&p ® [esjovips jkðjx^ais A tímum franskra sjómanna við ísland blómstr- uðu vöruskipti. Landsmenn seldu aðallega prjón- les og fransmenn greiddu með víni, kexi og fleiru. Nokkrum sögum fer af tungumáli því sem notað var og oft var kallað Fáskrúðsfjarðarfranska eða golfranska. Líklegt verður að telja að um hrognamál hafi verið að ræða, og að fólk hafi bjargað sér á stikk- orðum, með svipbrigðum, handapati eða öðru til að gera sig skiljanlegt. Þess má geta að lengst af töluðu Bretónar, sem hér stunduðu veiðar, bre- tónsku en ekki frönsku eins og Flandrarar gerðu. Arni Jónson frá Svínaskála var verslunarþjónn hjá Carli A. Tuliniusi á Fáskrúðsfirði og segir svo frá í endurminningum sínum: „Málið var aðallega sambland úr hollenzku, ensku og dönsku. Það spaugilegasta var þó, að Islendingarnir héldu, að þetta væri franska en Fransmennirnir, að það væri íslenzka. Þó voru þarna einstaka Islendingar, sem töluðu ótrúlega vel frönsku. Þetta voru þó bændur, sem aldrei höfðu gengið í skóla. Man ég sérstaklega eftir einum Jóni frá Brimnesgerði. Þegar hann var að tala við Fransmennina gat maður ímyndað sér, að hann væri einn af þeim, því allar hreyfmgar og svipbrigði voru alveg eins og hjá Frökkum þegar þeir tala. Við urðum vel kunnugir mörgum af skipstjórunum og vorum oft í boði hjá þeim um borð. Var þá veitt allt það bezta, sem til var og var auðséð, að sumir þeirra höfðu búið sig undir þetta er þeir fóru að heiman. Enda komu sömu skipin þarna ár eftir ár. Skipstjórarnir, sem verzlað var við komu oft í heimsókn á hverjum degi og varð þá ávalt að veita þeim eitthvað. Það var því tölu- verður kostnaður, sem fylgdi þessum viðskiptum." Jóni Olafssyni skáldi frá Kolfreyjustað segist svo frá í ævisögu sinni að hann telji meira en helming orðaforðans sem notaður var úr hol- lensku og ensku. Fá orð ef nokkur hafa komið í íslensku með frönskum sjómönnum. Þó gæti verið að sögnin KALFATTA (le CALFAT) hafi hingað borist með þeim. Að KALFATTA er að þétta skipssúð (bátssúð) með því að reka tjöruborinn hamp á milli borða og í rifur. Sú saga hefur lifað góðu lífi á Islandi að orðið PEYSA sé komið frá frönskum sjómönnum. Þó sagan sé skemmtileg á hún því miður ekki við rök að styðjast. Að sama skapi verður að draga í efa að orðið MELLA hafi þannig komið inn í málið að franskir sjómenn hafi skrifað utan á bréf til íslenskra stúlkna: Mlle (stytting af ma- demoiselle) á undan nafni þeirra. Með vissu er vitað um tvo menn á Fáskrúðsfirði sem töluðu frönsku á blómatíma franskra sjó- manna hér við land: Georg Georgsson læknir og yfirmaður franska spítalans og Carl A. Tulinius konsúll og kaupmaður. 36

Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44