RITMENNT INNRA LÍFIÐ UPPMÁLAÐ Afstaða skáldsins sjálfs birtist sjaldnast á kápum verka hans. Sé gengið á ritaröðina má segja að í fyrstu verkum Halldórs end- urspeglist kaþólsk viðhorf en ekki íkonadýrkun; á fjórða ára- tugnum sósíalismi en sjaldnast mónúmentalismi; á sjötta ára- tugnum taó en elclci naumhyggja. Samastaður þessa lifandi skálds var jafnan í miðri hringiðu menningarlífsins þar sem hann gat haft fingurinn á púlsi nýrra strauma. Halldór hafði náin kynni af helstu listamönnum þjóðarinnar, þeim sem ruddu list- um nýjar brautir á árunum 1920-50 eins og Jóhannesi Kjarval, Svavari Guðnasyni, Nínu Tryggvadóttur, Þorvaldi Slcúlasyni o.fl. Svavar og Þorvaldur voru á meðal hans helstu samverka- manna á listasviðinu. Þrátt fyrir einlægan áhuga á myndlist og nýjum hugmyndum í listum almennt hefur Halldór Laxness sagt að skrif um mynd- list séu tæpast rnikils virði: „Listin er sköpun sem gerir orð marklaus." Einnig segir hann: Blóm er svo sterkt að það rís upp frá dauðum og svo veikt að barn get- ur plolckað það í sundur. Það er elclci þörf að segja fleira um blóm í einu; þó mætti bæta því við að blórn er umfram alt raunverulegt. Afturámóti hættir blómið að vera til um leið og á að fara að útskýra það. Sama máli er að gegna um myndlistina, sem er partur af sköpun náttúrunnar, það fæst ekki við hana samband nerna gegnum augað. Orð hafa þar aungva stoð.1 Þrátt fyrir þessi orð slcrifaði slcáldið greinar um list Svavars Guðnasonar, Nínu Tryggvadóttur og annarra merkra lista- manna. Halldór lcynntist Nínu Tryggvadóttur í Unuhúsi og skrifaði um list hennar í ritgerðasafninu Sjálfsögðum hlutum sem lcom út árið 1946. Einnig skrifaði Halldór formála í skrá sýningar Nínu í Galerie Parnass í Wuppertal 1963. Raunar má leiða að því lílcur að áhugi Halldórs Laxness á ýmsum nýstefn- um í listum hafi á ýmsan hátt stuðlað að því að verlc hans sjálfs urðu jafn frumleg og framúrstefnuleg og raun her vitni. Fyrst ber að nefna í því sambandi ljóðin Únglínginn í skóginum (1924) og Rhodymenia Palmata (1930). Bæði voru þau ort undir áhrifum frá súrrealisma, sem aftur átti rætur að relcja til hugmynda áranna eftir fyrri heimsstyrjöld um uppstokkun og endurmat er byggðu m.a. á kenningum Freuds um dulvitundarflæði og 1 Yfitskygðir staðii (1971), bls. 66. 107

Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200