RITMENNT ILMANSKÓGAR BETRI LANDA Pasadena (73).51 Sinclair svaraði strax og bauð Halldóri í lunch. í bréfum til vina sinna vitnar Halldór mikið til Sinclairs og sam- tala sinna við hann.52 í bréfi til Erlends frá Los Angeles 8. sept- ember fjallar hann um amerísku kvikmyndina sem hann segir að sé „hopeless case" og ekki fyrir sig að eiga neitt við meir. „Leik- ritinu, sem ég stakk upp á við Metro Goldwyn Mayer-félagið, og gerast skyldi á íslandi, þótti þeim mjög þnteresting', - ef þeir mættu snúa því upp á Kentuclcy." Segir hann að Sinclair hafi hlegið milcið að þessu og ætlað að nota í bólc. Eftir að kvilcmyndagerðin hafði brugðist reyndi Halldór að koma Vefaranum mikla á marlcað í Ameríku og eyddi miklum tíma í að þýða hann á ensku ásamt vini sínum Magnúsi Á. Árna- syni, sem þá átti heima í San Francisco.53 Vorið 1929 sendi hann Upton Sinclair fyrstu lcaflana til umsagnar og fékk bréf til baka, dagsett á Long Beach 4. maí 1929, þar sem Sinclair segist hafa lesið handrit hans af miklum áhuga, þýðingin sé að vísu gölluð, 51 Áhuga Halldórs á Upton Sinclair má ef til vill rekja til áhrifa frá Einari H. Kvaran, til grcinar hans Upton Sinclair og auðvaldið í Bandaríkjunum, sem birtist í Slurni 1927, sama haust og Halldór fer til Kaliforníu. Þá þýddi son- ur Einars, Ragnar E. Kvaran, sem Halldór umgekkst mikið í Winnipeg, skáld- sögu Sinclairs, They Call me Carpenter (192.2), og skrifaði að henni eftir- mála. Sbr. Smiður er ég nefndut, Reykjavík: Alþýðuprentsmiðjan, 1926. 52 Þá ritaði Halldór langa grein um Sinclair, Nokkrar línur með ljósmynd Upton Sinclairs, Iðunn 4/1929. Sjá einnig Upton Sinclair leikur á fiðlu, Al- þýðublaðið 12. nóvember 1929. Greinin er dagsett í Los Angeles að kvöldi 29. september og lýsir hrifningu Halldórs sem hefur orðið vitni að fiðluleik Sinclairs á stjórnmálafundi hjá Open Forum. „Ég fyrir mitt leyti hefði aldrei getað ímyndað mér, að einn af frægustu rithöfundum veraldarinnar léki þó svona vel á fiðlu." Síðar minnist Halldór Sinclairs ýtarlega í kaflanum Af Upton Sinclair, Skáldatími (1963), bls. 73-78. 53 í minningargrein um Magnús rifjar Halldór upp þýðingarstarfið sem fór að mestu fram í San Francisco: „þar höfðum við Magnús af að þýða Vefarann á ensku í frumdrögum - andvana fædd hugmynd, og mætti segja mér að hand- ritið sem við kláruðum af bókinni hafi nú hlotið þá frægð sem vert er, því það liggur einhverstaðar númererað í horni á Landsbókasafni íslands." Sjá Magnús Á. Árnason, Liðnir dagar, Við heygarðshornið (1981), bls. 125. Sjá einnig merkilega frásögn Magnúsar af samstarfi þeirra Halldórs í San Francisco, Kiljan í ICaliforníu, Gamanþættir af vinum mínum (1967). Á bls. 56-57 segist hann þykjast hafa átt sinn „litla þátt í því, að Halldór hélt áfram að skrifa á íslenzku [...] Ég veit að hann hugleiddi möguleika á því að fara að slcrifa á ensku [...] Hann bar málið undir mig [...] Ég hélt því fram, að hann hefði þá þegar tamið sér svo sterkan stíl og svo samtvinnaðan móðurmálinu, að það mundi taka hann tíu ár að ná sömu tökum á öðru máli. Auk þess sá ég fram á hvaða gildi það hefði fyrir alla þjóðina, að þessi snillingur skrifaði á íslenzku." 167

Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180
Page 181
Page 182
Page 183
Page 184
Page 185
Page 186
Page 187
Page 188
Page 189
Page 190
Page 191
Page 192
Page 193
Page 194
Page 195
Page 196
Page 197
Page 198
Page 199
Page 200