20 dásamlegum litbrigðum eftir skúrum og skini sólar; er með dökkblá- um, fjólubláum, rauðgullnum blæ, allt eftir áhrifum þeim, er falla á hann. Hann er líka spámaður Rangárvallanna; ekki er þerris von um sláttinn, hylji þoka hornin, en belti hann sig, er hægviðri og góðviðri framundan. Af turnum hans gefur líka mikla útsýn yfir mikinn hluta Suður- landsundirlendis, enda klífur fjöldi manna árlega þangað upp, til að fá fugla- og flugvéla-útsýni yfir umhverfi sitt. Örnefni Þríhyrnings mega ekki gleymast. Það er gaman að þekkja rúnir þær, sem hann er ristur með, og geta lesið á hann eins og bók. Því birtast hér öll örnefni í honum, sem ég þekki og hef getað spurt uppi í næstu hreppum, bæði í Rangárvalla- og Fljóts- hlíðar-landi. III. Skriðurnar (1). Svo eru nefndar aur- og Sand-skriður niður- undan háhorninu vestasta, næstum snarbrattar og gróðurlausar. í miðjum Skriðum, er hamrabelti, kallað Grjótflekkur (2); ekki ósvipað grjótflekk til að sjá. Niður-af því er allhár hóll með grasteygingum að neðan-verðunni, nefndur Grjóthóll (3). Umhverfis hann liggja Grjóthólsflatir (4) að Fiská, sléttlendar og grösugar. Rauðhóll (5) er nokkru innar en Grjóthóll, dregur hann nafn af hinu rauða grjóti, sem í honum er. Niður-af hólnum eru Rauðhólsflatir (6), mest skrið- ur. Flosatorfa (7) heitir gras- og mosa-torfa hátt uppi í fjallinu, milli vestri hornanna. Þar eru kindur oft á sumrin, þó torfan virðist næsta ógrasgefin og um það bil snarbrött. Flosahellir (8) mun, eins og Flosatorfa, kenndur við Brennu-Flosa. Hellir þessi er í nýpunni á miðhorninu og verður tæpast eða ekki í hann komizt. í hellinum á að vera kista mikil, full af gulli. Segir sagan, að Flosi hafi komið því þar fyrir og mælt svo um, að enginn skyldi í hana komast, nema hann fyrst væri búinn að ala sig á nýmjólk í 20 ár. Einn maður kvað hafa reynt það, en var svo bráðlátur, að hann fór þang- að eftir 19V2 ár. Hann gat líka snúið lyklinum jafnmarga snúninga og árin voru mörg, en þá stóð allt fast. Önnur sögn hermir, að öðrum hafi tekizt að opna kistuna, en hún hafi þá, þegar til kom, verið full af grálaufi. í gremju sinni tróð hann þá vettling sinn fullan, til þess að hafa til sýnis, er niður kæmi. En er hann hvolfdi úr vettlingnum, reyndist hvert lauf skínandi silfurpeningur. Niður-af miðhorninu að Fiská, og inn-af Grjóthólsflötum, liggja Grentorfur (9). Þar hefir sennilega einhvern tíma verið tófugreni,

Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142