58 Norðan-við hana stendur lágur þursabergshamar upp úr jarðveginum, hinn eini á eynni, og snýr hann mót suðvestri. Uppi yfir honum að norðan-verðu er stór þursabergsklettur, sennilega jarðfastur, og fast við þann klett er annar minni að austan-verðu. Steinar þessir eru nefndir Grettissteinar, og eru munnmæli um, að skáli Grettis hafi verið hér hjá þeim, suðvestan-undir hamrinum. í stærri steininn hefir verið höggvin skál, og var nú vatn í henni; hún er 20 cm. að þverm. efst, nokkurn veginn kringlótt, og 10 cm. að dýpt; en í minni stein- inn hafa verið gerðar 2 skálar, misstórar; vestari skálin er sporöskju- löguð, 18—23 cm. að þverm. og um 8 cm. að dýpt, en hin eystri er um 25 cm. að vídd efst,1) en nú mun vanta ofan-af henni; hún virð- ist hafa verið sporöskjulöguð einnig. Báðar voru þessar skálar nú þurar. Sennilega eru skálarnar fornar, ef til vill frá tíð og veru þeirra Grettis og Illuga, og Þorbjarnar glaums, í eynni. — Suðvestan-undir þursabergshamrinum hjá Grettissteinum kvað Sigurður Sveinsson hafa verið fuglamannakofa í tíð föður síns og á unglingsárum sinum, á þeim sama stað, er munnmælin sögðu, að Grettisskáli hefði verið, eftir þvi sem Sigurður skýrði mér frá. Er þessi staður annar en sá, er Kálund virðist eiga við og honum hefir verið bent á sem skálastæði Grettis. Hann hefir hlotið að sjá tótt þessa veiðimannakofa, er hann kom hingað, og kann að eiga við hana með orðum sínum, en ekki hefir hann heyrt munnmælin, sem Sigurður sagði mér frá, og ekki hefir hann heldur heyrt nafnið á Grettissteinum «ða gefið þeim neinn verulegan gaum. — Nú var engar leifar veiði- mannakofans undir hamrinum að sjá ofanjarðar; að sumu leyti hafa þær horfið fyrir vatni og vindi, að sumu leyti kaffærzt í áfoki, jarð- vegi og grasi, sem var hér nú einkennilega mikið á eynni; — Það var mjúkt og lint, langt í sér og lá allt í legu, svo að ógreiðfært var fyrir þvi um eyna syðst og um hana alla að norðanverða, þar sem hún er breiðust; en um miðbik hennar er uppblásið svæði. Áður en ég færi að rannsaka kofastæðið undir hamrinum, sem mér virtist vera lang-líklegast til að vera hið forna skálastæði Grettis, eins og munnmæli bentu til, þau, er Sigurður kvaðst jafnan- hafa heyrt, áleit ég réttast að gera prófgröft á þeim stað, er Kálund virtist eiga við sem skálastæði Grettis. Fyrst athugaði ég þó dálítið, ferhyrnt tóttarbrot, sem var norðaustan-við Grettissteina. Mun það vera sú kofatótt, sem sumir hafa talið leifar af skála Grettis, eftir því, sem menn, er farið höfðu út í eyna, höfðu áður sagt mér frá. 1) Mag. Guðni Jónsson mældi fyrir mig skálarnar, meðan ég var að fást við rannsók þá undir hamrinum hjá, er brátt skal lýst.

Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142