29 allt er blaðið mjög ryðbólgið, gagnryðgað og sem brunnið kol. Hníf- urinn lá nær þversum í gröfinni og hafði verið við hægri hlið. Fallegt brýni úr hein fannst hér einnig, nær fótum; það er 14,3 cm. að lengd, en brotsár á endum sýna, að það hefur verið lengra. Það er mjög eytt af brýnslu, einkum í báða endana; um miðju, og þó nokkru nær öðrum endanum, er það 1,1 cm. á hvorn veg, en við endana 8X7 og 5X7 mm. Það er ferstrent, en jafnframt dálítið undið. Nær miðju vinstra megin í gröfinni fannst lítill, gulur jaspismoli; hann er 3 cm. að I., 2,5 að br. og 1,5 að þykkt, en óreglulegur í lögun. Hann er urinn á 2 brúnum og hefur verið notaður til að kveikja við eld, — er eldtinna. Lítið brot af járni, er virðist fest við tré, fannst hjá, og kann það að vera af eldstáli; þetta brot er nú 4,5 að lengd. Beinaleifarnar eru liðakjúkur og leggjabrot, mjög tærð af fúa og óheilleg. Annar lærleggurinn, sá hægri, er þó óbrotinn, og er hann 45,3 cm. að lengd, en neðri endinn er dálítið eyddur. Mjaðmarbein eru bæði mjög eydd, svo að lögun þeirra sést ekki vel. Af höfuð- kúpunni eru að eins nokkur brot eptir, — hvirfilbeinin helzt. Vinstri kjálki er til, með 4 jöxlum, 2 stórum (apturjöxlum) og 2 smáum, og augntönn, öllum örslitnum; jaxlar hafa ekki verið fleiri í kjálkanum. Þessi kjálki, sem raunar er ekki heill, virðist helzt vera úr kven- manni, og leifarnar af mjaðmarbeinunum benda einnig helzt til, að þau séu úr konu, en ekki karli. Engar leifar vopna fundust með þessum beinum og gripum; bendir það einnig til, að hér hafi verið jörðuð kona, en ekki karlmaður. — Af lengd Iærleggjarins má ætla, að hún hafi verið 165 cm. há. — Geta má þess, að fám metrum fyrir landnorðan þessar dysjarleifar voru allmörg hrossbein á víð og dreif i sandinum, en þó helzt á einum stað, og virtist þar hafa verið dysjaður hestur. Óvíst er þó, hve nær það muni hafa verið gjört, og það virtist ekki beinlínis líklegt, að sú hestdys hafi staðið í sam- bandi við þessa (kven)mannsdys; bilið á milli var helzti langt til þess, að álitið verði, að hesturinn hafi átt að heyra til (kven)mann- inum, — svo sem reiðskjóti á helvegi. Um 600 m. í vestur-útsuður frá bæjarrústunum, og þó innan endimarka hins gamla, örfoka túnstæðis, hafði um sumarið, nokkru áður en ég kom austur, fundizt önnur dys, eða bein úr manni, blásin upp úr sandinum. Hér voru leifar, aðallega 2 brot, af höfuð- kúpunni og niðri í sandinum var hér hægri kjálkinn hjá. Af þessum leifum af höfðinu mátti sjá, hvar það hafði verið grafið. Litlu vestar hafði fundizt hér hjá spjót og framhandleggsbein; geymdi Guðmundur hreppstjóri þau heima hjá sér. Er til var skænt í sandinum, komu í ljós tákögglar, hæl- og ristar-bein. Hafði gröfin verið stutt, og

Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142