55 vatnið allt endilangt í milli. Hafi skáli Grettis verið þar sem Krist- leifur segir hann vera, og þar sem Grettistóttir eru, hjá Grettishöfða, og Grettir séð, að þeir Þórir og flokkur hans »stefndu til byggða hans«, þá verður alsendis ólíklegt, að orustan milli hans og þeirra hafi verið »á Svartarhæð«; þar er í milli Skammárvík og langur veg- ur að auki. En holtið, sem Kristleifur á við, er raunar ekki heldur »á Svartarhæð«; það er einmitt sunnan megin vatnsins og er stór vík í milli, vestan við nes það, sem holtið er á. Heitir víkin Cecilíu- vík (Sesseljuvík), efalaust kennd við Cecilíu hina helgu. Húsfellingar eiga veiðirétt í vík þessari, og því hafa þeir, og fleiri Borgfirðingar, stundað þar veiði. Kofahrófið, sem Kálund lýsir, sunnan við vatnið, eins og áður var hér getið, var veiðimannakofi þeirra; er hann vest- an á þessu nesi. En því hafa Húsfellingar öðlast veiðirétt í Cecilíu- vík, að hann hefir verið gefinn kirkjunni á Húsafelli, en hún var helg- uð heilagri Cecilíu. Eru enn til nokkrir gamlir máldagar Húsafells- kirkju, en ekki er þar getið um þessa veiðistöð hennar, nema ef vera skyldi í gömlu máldagabókinni frá Skálholti, sjá Fornbréfasafn- ið, III., bls. 1—2; þar er nefnd meðal eigna kirkjunnar »veiðistöð«, en ekki getið, hvar hún sé. Er svo að sjá, sem Húsfellingar hafi lítt hirt um að láta nefna þá veiðistöð endranær í máldögum kirkjunnar, hvað sem valdið hefir. Það eru nú liðin allmörg ár, um aldarfjórðungur, síðan menn þóttust verða þessara »dysja« varir. Sá, sem einna fyrstur gat um þær við mig, var Ólafur heitinn Stefánsson í Kalmanstungu; mun það hafa verið 1910, og ætla ég, að hann hafi átt við sömu mann- virkin og Kristleifur; en ekki vildi Ólafur fullyrða, að grjóthrúgur þær, er hann átti við, væru dysjar, þótt þær hefðu allt útlit til þess, að honum þótti. Benedikt á Aðalbóli hafði einnig sagt mér af þessu, og var hann þeirrar skoðunar, að þetta myndu vera dysjar. Er við nú komum upp að vatninu, lék mér hugur á að skoða þessi mann- virki, og þvi rerum við suður-yfir vatnið, eins og áður var getið. Lentum við sunnan vatnsins við Mjóa-tanga, svo-nefndan, en hann gengur norð-austur frá þessu nesi, er skerst norður í vatnið sunnan- frá Arnarvatnshæðum, milli Cecilíuvíkur og Skammárvíkur. Nesið fer lækkandi norður á við og er nú blásið allt, að kalla má, ofan í urð, en norð-austan-til á því er þó enn dálítil jarðtorfa grasigróin, og sýnir hún, að hér hefir áður verið gróið land. Nesið er nú nafnlaust. Vestan á því er veiðimannakofarúst Húsafellsmanna, eins og áður var getið. Skammt frá henni eru »dysjarnar« uppi á nesinu; er þar »holt« það, sem Kristleifur getur um. Við Benedikt álitum, að við gætum séð þar þær 9 »dysjar«, er Kristleifur á við, en ekki eru þær

Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142