„Hann er kominn. “ - „Hann erfarinn. leggjast því næst á knén ut- an jarðarmensins og ákalla goðin, tveir hvorumegin, hvor gegnt öðrum. Það er frásögn Gísla sögu af misheppnaðri til- raun Haukdæla til fóst- bræðralags sem upphaf myndarinnar sækir til. Frá- sögninni er fylgt í megin- atriðum uns yfir lýkur og fóstbræðurnir, sem verða Tilraun Haukdæla til fóstbræðralags áttu, tvístrast; konurnar þrjár horfa á tvo þeirra ganga brott meðan hinir Kta hvor á annan. I myndskeiðinu eru sjónmið einatt valin af nákvæmni og farið frá hinu stóra til hins smáa (náttúrunni til verkfæra mannsins) og öfugt (stökum líkamshlutum til manna í heilu lagi) til að frásögnin verði áhrifameiri og fái táknræna vídd. Rofið er gert að lykilatriði. Hugum áhorfenda er beint að samskiptum manns og náttúru (t.d. landnámi) og innbyrðis skiptum fólks: Rétt eins og mennirnir raska friði náttúrunnar og rista svörð, rjúfa þeir frið og skera á bönd sín á milli. Eggjárn þeirra boða því eyðingu og ógn sem fóstbræðralagsathöfhin magnar, enda felur hún í sér blóðgun og vitnar um fornan sið. Rofið er myndgert á annan hátt þegar beinlínis er klippt á atburðarás til að sýna vef gerðan úr görnum, settan hauskúpum í stað kljásteina, og örlaganornir sem hvísla brot úr „Darraðarljóðum“ Njálu meðan þær vefa blóðgum höndum - með spjót fyrir skeið.9 Með ofanítöku eru heiti myndarinnar og kynning helstu persóna felld á vefinn. Um það bil sem kynningunni lýkur skiptir vefurinn hins vegar um svip og tekur að þjóna samfellu en ekki rofi. Hann hverfist í fornan vefstað og við hann standa tvær kvenpersónur myndarinnar, Asgerður og Auður. Þær eiga saman hið afdrifaríka ‘launskraf um ástir og karla í lífi sínu - sem Þorkell verð- ur áheyrsla að.10 Ahorfendur fá þá meðal annars að heyra er Asgerður 9 I „Darraðarljóðum“ eru það konur með valkyrjunöfri sem vefa en þeim hefur verið Kkt við nomir og því hlutverki virðast þær gegna í Utlaganum. Sjá Brennu-Njáls saga 1991 bls. 357 og t.d. Einar Ólafur Sveinsson 1954 bls. 455-56. 10 Nánari umfjöllun um samtal Auðar og Asgerðar, sjá Bergljót Soffía Kristjánsdóttir 2001 bls. 10-11. 27

Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164