- 4 - verið jafn myrkvuð af vantrú eins og nú. Við erum vissulega komin að 'þeim tíma, sem spámaðurinn sagði fyrir um, Degar "myrkur hvílir yfir jörðinni og sorti yfir l'jóðunixm" á trú- málasviðinu. Og aldrei hefur verið jafnmikil 'öörf eins og nú á |ví, að kraftur Guðs kesrleika birtist í lífi barna hans. Drottinn kallar til safnaðar síns: "Statt upp, skín hú, kví að ljós l'itt kemnr og dýrð Drottins rennur upp yfir Dér." Og f'að er ekki einungis vegna sannleiksatriðanna og gildi Deirra, sem söfnuður Guðs er "ljós heimsins, borg, sem stendur á fjall i (og) fær ekki dulist", hann er tað miklu fremur vegna bess, að ksarleikur Guðs, sem býr í hjörtum feirra, birtist öllum mönnxim í lífi heiíi'a. KÁrleikurinn nær til allra manna. Kærleikur Guðs nær til ails mannkynsins. "Svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf." Biblían or full af bessum sann- leika spjaldanna milli. Esrleikur Guðs nær til allra manna í þeim tilgangi að frelsa hú frá dauða og gefa beim eilíft líf. Hann gaf eingetinn son sinn í dauðann, vegna f'ess að hann elskaði alla menn. Ef einhver maður glatast, er bað ekki vegna fess, að hann hafi ekki verið elskaður af Guði og notið umhyggju hans, hatnn glatast vegna fess að hann tók ekki við kærleikanum, sem gaf allt og sem er eilífur. fegar Guð kallaði Abraham úr Úr í Kaldeu, hafði hann í hyggju að blessa allt mannlcynið gegn um Abraham. Og í Nýja testamsntinu sjá- um við, að fessi tilgangur með Abraliam er fuilkomnaður 1 Kristi. þarmig hafði Guð í hyggju að gefa eingetinn son, sinn, hegar hann kallaði Abraham. Kærleikur Guðs leitaði að mann- legun vegi, sem gæti flutt hann til allra nanna, hegar hann kom til að frelsa fá frá eilífum dauða. Við munun eftir, að Guð gaf eingetinn son sinn til að £eir sem trúa glatist ekki. |)egar við virðum fyrir okkur öennan sannleika, verðum við undrandi. ^egar Guð gaf sonn sinn, l'á gaf hann ailt. Hann gat ekki gefið meira. Hamn átti ekki meira til að gefa. Hvers vegna gerði hann Dað? Til öess að við skyldum ekki glatast. Og við sjáum af t'essu, að Guð hlýtur að álíta Öað mjög Þýðingarmikið, að við eignumst eilíft líf. Glötun okkar hlýtur að vera voðaleg í augum hans. Og er l'að öá nokkuð einkennilegt að ritað er: "Eg hef eigi vell’óknun á dauða nokk- urs manns?" Og finnst okkur l'að óeðlilegt að Guð setur fram Þessa spurningu: "Ætli eg hafi l'óknun á dauða hins óguðlega,

Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68