- 35 - Að halda sér að undirstöðuatriSuraun. Ef við eigum að lifa og starfa eins og Guði líóknast, verðun við stöðugt að hafa í huga ákveðin grundvall- aratriði, sen nargir t'ó gleyma. Yf ir allt gnæfir trúin á, að I^iblían sé bax3i nælikvarðinn og leiðarvísirinn. Við ve'rðun að líta d heilagar ri-tningar -sen rödd' Guðs. T?að sen Guð segir fyrir, nun kcna fran; £a5 sen Guð lofar, efnir hann; 'þegar Guð skipar, verðun við. að hlýða. Hvíldardagurinn, t'íundin, 'aðyentvonin, andi spádónsins, sen nargir hæða, tilheyra okkur veg'na |Dess að |?að er til í Bihlíunni. Og við' verðun að gefa gaun að skyldu. okkar- og ákveða lífsferil okkar á 'þessun ein- kennilegu tíhun. |3etta ,er -ákaflega-týðingaroikið. Ný jar anðlegar' hsettur og heicislegir h-lutir hafa breytt baði heiiiin- un óg starfi Guðs. Lífið er auðveldara og peningarnir lítils virði. Miklun peningun. er. eytt til ónýtis.. • Skuldirnar vaxa, og miliónir nanna eru atvinnulausarv I' sunun löndun' er ástand ið botra, á öðrun stöðun eru ruddalegar syndir í heiðri hafð- ar. Aftur á nóti or ýnislegt, sen-áður var í hoiðri haft og álitið rótt, nú talið vera glæpir neðal guðleysingjaxma. Starfseni einstaklingsins og trúfrelsi er hindrað neð lögrin. En 'jbe't'fcei er aðeins yfirb.orð hlutanna. . Breytingarnar eru miklog niklu víðtækari, haar eru sálarlegar, en hó un fram allt trúfræðilegar. hessar breytingar hafa komið fram með leiftur hraða og á ðvæntan hótt. Nýjar hugnynd.ir un frelsi og breytt- ar hugnyndir un skyldur ná nú tökun &, hugum naima. Og bó að hessar breytingar haf i áhrif á -ríki og kirkju, heixaili nanna og einstaklinga,. eru sant nargar heirra;njög leyndardónsfull- ar, og ekki verður sóð fyrir endi þeirra. Og hað eru engar ýkjur' að segja un Efrópu (bar -sen eg skrifa-hetta) að hugur mannkynsins, ástand hjóðanna og alhjóða nálefni hafi.breyst neira á s.l. tveim árum, en 4 tólf.árun áður. þessi. nýtísku trúarbrögð, eða sálarlegu hugnyndir og -skoðanir, ^ Tpessir. ein- kennilegu mælikvarðar góðs og ills, vekja upp.ný vandamfil og hvetja nenn betur en nokkru sinni áður_ til að vera ílristi trú- ir og fórna öllu fyrir framgang Guðs nálefnis. Við skulun nefna tvö atriði í þessu sambandi: 1. Aðvénthoðskapurinn og aðventvonin snerta hjörtu nanna anna meira. en nokkru sinni áður. Einn rithöfundur segir, að nýr "boðskap'ur um endi heimsins og konu Guðs ríkis, ryðji sér til rúms." Hinn alkunni og lærði biskúp Nicolai í Jugóslavxu ritar: "Við hvaða afleiðingun negum vér búast af núverandi

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68