- 40 - Satan sagði englura sínum, að kirkjurnar væru sofandi. Hann ætlaði að auka vald sitt. og svikin kraftaverk og M gæti hann haldið í'ein. "En," sagði hann, "við hötun sjöundadags Aðventistand. 't>eir vinna stöðugt á nóti okkur og taka frá okkur fíegna okkar og kenna 'þcin að halda lögnál Guðs, sen við hötun. ' Farið og gerið 1)0, sen oiga jarðir og peninga, drukkna af áhyggjun. . Ef |)ið getið vakið tilhneigingar heirr- a til slíkra.hluta, Þá skulun yið eignast sant. ‘öeir geta játað hvað. sen.Tpeir v.ilja. Látið fiá aðeins olska peningana neira en frangang Guðs ríkis og boðun boðskaparins, scn við hötrn. Sýnið T?ein heininn í fcgursta töfraljóna sínun, svo að t'eir elski hann og tilbiðji. Við verðun að fimia upp öll ráð til Iþess að fá vald yfir nönnunun. Wí noira son fylgjondur lirists gofa aí efnun sínuru til < flingar G-uðs rík- is, bví neira nunu |)eir eyðileggja konungsríki okkar, neð ]jví að taka frá oklcur 'þegnana... Iátið ágirnd og ást á auðæfuh heinsins vera ríkjandi aflið meðal narmanna. bví að frelsið.og náðin konast ekki að nanninum, neðan slíkt stjórn- ar lífi hans." E.G.W. Drottinn hvetur okkur til að vora trú. Andi spádónsins segir: "Kgrið nú í forðabúrið tíundina, sen hefur verið van- rækt að b.orga. Látið nýja árið sýna ykkur ráðvönd í bein nálefnun, sem snerta Guð. Og 'þeir, sen hafa lialdið tíundinni eftir, ættu nú að senda hana frá sór, áður en nýja árið ken- ur., til "þess að.'þeir sóu í réttu sairíbandi við Guð, og alclrei, aldrei eiga |)a3 á hættu að vera bölvaðir af Guði. Eormenn konferensanna, gorið skyldu ykkar; rælið eklci 'ykkar eigin orð,' segið aðoins: "Svo sogir Drottinn." Formenn safnaðanna, gerið skyldu ykkar. -Starfið á sérhverju heimili, til þess að börn Guðs verði ekki skeytingarlaus í 'þessurri efnun, sen fela í sér svo nikla blessun - og bölvun. Látið alla, sen óttast Guð, sýna honun ráðvanda ráðsnennsku. Sannleikurinn verður að ná til alls-heimsins." E.G.W. ■Sjöundadags Aðvontistar hafa sem kirkjufélag gert nikið til 'þess að sjá fyrir boðskapnun, einkun í f jarls^um löndun. Við heyrun oft önnur kirkjufélög hrósa okkur fyrir það sem við höfun gert. Og við virðun líka mjög mikils þ>essa miklu fórnfýsi sunra meðlina okkar. Sjélfsafneitun þeirra og kær- leilcur eru burðarstoðir boðskaparins. En, hve mikið hefðun við ekki getað gert, ef allir hefðu á þennan hátt stutt nál- efni Guðs, og ef þeir, sen tóku þátt að nokkru leyti, hefðu

Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68