- 16 - En Guð fran set'ti hann .1 hlóði hans sen náðarstól fyrii' trúna, tiT að auglýsa réttleeti sitt, með ýví .að Guð hafði í urríburðarlyndi sínu unborið hinar áður Drýgðu syndir, til bess að auglýsa réttloti sitt á yfirstandancLi tína, til ýess að geta sjálfur verið réttlátur og róttleett hann, sen hefur Jesú trú. ' Hvar er ýá’ hr.ósunin? Hún er útilokuð. Með hvaða lögmáli? Verkamia? Nei, heldur ne'ð lögnáli trúar. Vér álítun Jví að naðurinn rcttlutist a'f trú án lögnálsverka. Gjörun vér ýá lögnál'ið a.ð engu neð trúnni? Fjarri fer bví; heldur staðfestun vér lögnálið." bínlikvarðinn óbreyttur. Sanningurinh nilli Guðs 'og nahna breytir á engan hátt lögnálinu. Hann staðfestir miklu frenur'Tögnálið. Breytiu.in varður öll vegna bess, að blóð Jesu borgaði sekt okkar, cn ekki vegna ýess að lögnálinU se breytt til ýess að gera kröfurnar ninni. Kristur borgaði skuldirnar neð hjartablóði sínu. RéttTsting- in er frjáls g'jöf. "Eins ög fví af nisgerð eins leiddi fyrir- dcning yfir alla nenn., Ijannig leiðir og af ráttlmtisverki eins réttlmting til lífs fyrir alla nenn." Rón.^,18. Líf iirists er ýannig tileinkað syndaranun, til ýess að hylja syndir hanS' á liðna tínanun. Að tileinka ýýðir að eigna nanni eitthvað, sen ekki er'- réttnst eign hans. I fyrstu stöndun vi.ð ö.ll eins og beininganenn, törtún kludd, en við ýráun rettíæti Krists, og Kristur réttir fran klaði úr dýru líni, sitt eigið syndlausa líf,. og. endurgjaldslaust býður hann öllun, sen vilja, að taka við fessun klaðun. iað eru klaði réttlmtis hans. I trú tökun við við’ icssuri klsáun og í krafti blóðs hans róttTutuírst við neð róttToti Guðs, og "réttlmttir af trú höfun vcr ivl frið við Guð fyrir Drottinn vorn Jesún Krist.". Rón.5,1. iegar við erun hreinsuð og réttTott af "áður drýgðum synd- un", neð blóði J.ésú Krists, og við á iann hátt erun konin í sanbandi' við réttlsti Guðs., iá er iað nauðsynlegt að við varð- veitunst frá synd í framtíðinni neð iví að eignast hlutdeild í lífi hans. , '. .. Við skulún nuna eftir, að réttlietið, sen við erun hreins- uð með,.er tileinkað okkur. RéttTstið, sen við erum heíguð neð, er látið okkur.. í té. Hið fyrr nefnda opnar okkur ’• himininn, hið; síðar nefnda gerir okkur hosf til að ganga inn í himininn.

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68