- 52 - fyrir Guði og játa synáir sínar frarni fyrir honun, til hess a5 hægt væri að friðlægja fyrir syndir hess og afná ]reer. líun noklcuS ninna verða heintað af okkur á hessun friðhægingartína í himeska helgidóninun, í'egar Kristur dvelur í helgidóninun á hinnun og biður fyrir börnun sínun,- og hegar síðustu óaftur- kallanlegu ékvarSanirnar eru teknar í náli sérhvers nanns? : Hvar stendui’ hú á ]?essun órólegu og alvarlegu tínun? &, hvað drarabið xasður niklu í söfnuði GuSs. Söfnuðurinn er svo gagnsýrður af hrsesni, blekkingun, glysgirni, léttúo, skernt- aaafýsn og valdafíkn. Ailar hessar syndir hafa nyrkvað hugi safnaðameðlinanna, svo að beir hafa ekki gefi5 hinun eilífu nálefnun gaun. Eigun vi5 'ekki a3 rannsaka Ritningarnar til ^ess a5 við getua konist að raun un, hve- lar-.gt við erun konin í sögu heinsins? Eigurn vi3 ekki a5 gefa ná .r gætur að verkr- inu, sen er frankvsmt fyrir okkur á f'essun tína? Dg eigun við ekki að h'afa í?að skýrt fyrir okkur, liveraig við eigun að kona fran se.n ákærðir í f-essu nikla friðfsegingarverki? Ef við höfun unhyggju fyrir frelsun sálna okkar, ; l'á vorðuri við a3 taka ákveðinni hreytingu. Yið verðun að leita Drottins í sannri iðrun. I sárri iðruh verðun við að.játa syniir okkar, til fxsss að fær verði afnáðar. Við negun ekki lengur dvelja í töfrahöllun heinsins. Reynslutíni okkar er bráðun á 'enda. Sérhver sál ætti að legg- ja f'essa alvarlegu spurningu fyrir sig: "Hvar stend eg franni fyfir Guði nínun?" Við vitun ekki’hvo nær varir Krists nefna nöfnin. okkar,./og náli okkar verður lokið. ð, hvernig verður áivörðunin; sen há verðxxr gerð? Verðun við talin neð .hinun réttlátu, eða verðun við talin neð hinun ranglátu?" E.G.V/. Sú' staðreynd, að við höfun lifað á dónstína Guðs síðan árið 1844, og að hefcla alvarlega starf hefur verið frankvænt í rúnlega níutíu og feitt ár, sannar hað, að við hljótun að lifa á síðustu reynslustundun nannkynsins. Brátt nun nál hins síðasta núlifandi nanns verða tekið fyrir. há nun Jesús œsla þessi alvarlegu orð: "Iiinn rangláti haldi áfran að frenja ranglæti, hinn saurugi saurgi sig áfran, og hinn réttláti stundi áfran róttlæti, og hinn heilagi helgist áfran. Sjá, eg ken skjótt, og launin hef eg neð nér, til að gjalda hvex-jum og einun eins og verk hans er." Op.22,11.12. ’þegar ’þessi dómur hefur verið kveðinn upp, fvá er 'öað of seint að gera breytingu á lífi sínu - of seint að búa sig undir að næta Guði. þú munt verða franvegis eins og hú ert

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68