Bænavikan - 07.12.1935, Blaðsíða 50

Bænavikan - 07.12.1935, Blaðsíða 50
- 48 - tLerðum okkar? Höfum við ekki barist nógu lengi við Thetta fjall? Eigiua við ekki að ganga fram í meiri krafti og styrk- leika? Við skulura láta fórn okkar 'þetta ár vera stærri en nokkru sinni áður í sögu okkar. Guð gefi að svo megi verða. ---000OOO000---- Föstuáaginn ljS. desember. DÓMURINN J.L.Shuler Sérhverjum manni, konu, unglingi og barni, sem eru við- staddir á 'þessari samkomu, mun verðá stefnt fyrir dófiistól himinsins. Stefnan hljóðar bannig: "bví að ölluxa oss ber að birtast fyrir dómstóli Krists,. til ;"þess að sérhver fái end- urgoldið hað sen hann hefur unnið í líkamanum, samkvsaat Uví sem hann hefur aðhafst, hvort sem j-að er gott eða illt." 2. Kor .5,10.. Yantróaðir menn geta spottað Guðs orð nú, beir geta fyrir- litið friðfíngingu Frelsarans og hafnað frelsandi náð hans, en sá dagur kemur, Uegar 'þeir verða að gera reikningsskil frammi fyrir dómstóli G-uðs, T'á verða £eir að svara fyrir bað, hvern- ig 'þeir hafa fótum troðið lögmál Guðs og óhlýðnast .orði hans. Já, við verðum öll að birtast fyrir dómstóli Krists. Enginn maður er undanskilinn í stefnu £eirri til dóms, sem Guð send- ir til' nannanna. Við verðurn öll að birtast, "ríkir ég fátsek- ir, hvítir og svartir, háir og lágir." Enginn getur komist hjá dðminum. Hinn rannsakandi dómur Guðs liggur milli okkar og eilífðarinnar. Og frá ‘öessum mikla dómstóli munum við fá t'aim órskurð, sem mun ákveða örlög okkar að eilífu. Ipegar Guð skapaði manninn, gaf hann honutn frjálsan vilja - frjálsan .vilja til að hlýða orði hans, og frjálsan vilja til að óhlýðnast orði hans. En um leið og Guð gaf manninum T'enn- an frjálsa vilja, Lá sagði hann skýrt frá £ví, að dagur reikn- ingsskilanna mundi renna upp yfir sárhvern mann,og M yx'ði hann að svara fyrir hvernig hann hefði notað viljan, sem Guð gaf honum. Spekingurinn, sem lifði fyrir mörgum öldum, rit- aði ‘þannig: "Gleð júg, ungi maður, í æsku júnni og lát liggja vel á unglingsár Mn, og breyt eins og hjartað leiðir jbig og eins og augun girnast, en vit að fyrir ailt Mtta leiðir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bænavikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bænavikan
https://timarit.is/publication/1870

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.