- 62 - Hvílík lýsing á t'ein raeðlinun, sen nunu fá að tilheyra söfnuði hans. Við lesun ennfremur: "Látið ekkert svívirði- legt orð líða yður af munni, heldur öað eitt, sen er gott til upphyggingar, öar sen Kórf gerist, til 'ö-ess að 'bað flytji náð í'ein, sem heyra. Og hryggið ekki Guðs heilaga anda, sen Öár eruð innsiglaðir með til endurlausnardagsins. Látið hverskonar beiskju, ofsa, reiði, hávaða og lastnæli vera fjarlægt yður, og alla mannvonsku yfírleitt, en verið góð- viljaðir hver við annan, nisicunnsamir, fúsir til að fyrirgefa hver öðrun, eins og líka Guð hefur í Kristi fyrirgefið yður." Tíunið eftir.að enginn tíni gefst til undirbúnings, begar brúðguninn kenur. f'etta sjáun við skýrt af daenisögunni un hinar tíu neyjar. Ef við ætlun að búa okkur undir endurkonu Drottins, M verðun við að gera bað hérnanerin reynslutínans. Öegar náðardyrunun verður lokað, er t'að eilíflega o, seint að játa syndir Við vitun ekki hvensr raál olckar verð- ur ösant í hitaninun, en eitt vitun við: Náð Guðs bíður nú eftir hinu iðrancLi barni hans. Guði séu bakkir fyrir að náttur okkar er í honum, en ekki í okkur sjálfun. Guð getur fobðað sórhverjura syndara frá árásun óvinarins,'hann getur frelsað okkur frá hrösun, og hann getur birt okkur lýtalaus franmi fyrir Drottni. lað er Eristur, sen hefur aflið í hessari baráttu, við getun ekkert. Hann hefur nú hegar unnið sigurinn fyrir okkur. |iað er líf hans og dauði,. sen gefur okkur róttlætingu og helgun. "þetta er gjöf, og í trú verðun við að taka við henni og varðveita hana. Snginn getur gefið bér eilíft líf nena Kristur. Enginn getur aftrað 'öér frá að eignast eilífa lífið, nena hú sjálf- ur. ^að er undir sjálfun okkur konið hvort við verðun til- búin eða ekki. Sérhvert okkar verður að velja og ákveða hvort við búun okkur undir að verða neðal hinna endurleystu •• eða -á neðal öeirra, sen dænisagan un fávxsu neyjarnar bendir til. Kristur býður nér að koxaa til sín í dag, hann vill Inro burt allar syndir nínar neð blóði sínu, og 'gefa nór frelsið, sem er í honum. Endirinn nun kona skyndilega, og nörgxm - ó, allt of nörgum - að óvörum. öllun feim, sen vaka og bíða, nun Krist- ur gefa líf og ódauðleika. Sumir nunu með fögnuði og ðsegj- anlegri gleði sjá Manns-soninn birtast í skýjun hinins. Aðrir nunu fyllast ótta og skelfingu við opinberun hans.

Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68