- 51 - flokka - annar hópurinn verður tekinn til hinins, fegar Drott- inn kenur, hinn hópuriiin verður skilinn eftir á jörðunni til 'tess að tortínast. Sérhver naður verður dœndur eftir fví sen hann hefur gert. "það hefur enga þ'ýðingu að segja í dóninun: "Egætlaði að gera Eað sen rétt var." Mál þ'itt. og nál nitt verður dasnt eftir því sen við gerun í raun og veru, og ekki eftir áfornun okkar, loforðm'i eða ákvörðunun.. Sérhver ófyrirgefin synd nun há verða lögð fran, sérhver leynd hugsun nun M kona í ljðs og sérh\rert nýrkraverk nun þá .opinberast. Boðskapur Guðs hljonar.til sérhverrar sálar, sen lifir í heininun: "öttastu Guð og" ge'fðu honun dýrðina, því að konin er stund'dóns hans." Sjöundadags Aðventistar vita, að rann- sóknardónur Guðs byrjaði í dónssalnun á hinnun árið 1844, og að síðan 22. október það ár hefur nál allra beirra, sen ein- hverntína hafa játað Krist,‘verið tekið fyrir.. £að var býrj- að á Abel, og síðaa hefur nál hvers einstaklings verið tekið fyrir og laun hans hafa verið ákveðin eftir ýví sen hefur fundist ritað í lífsins bók. - • Dónstú.i Guðs nálgast'endalok sín. Ékkert fólk 1 heininun .. ætti að vera jafn fullt af áhuga fyrir |ví áð búa sig undir dóninn, eins og sjöundadags Aðventistar. Aðrir búast.við doninun einliverntína í fjarlcegri frantíð. Aðveptistarnir vita, að dónurinn stendur uú yfir í hinun himeska helgidoni, og að "Donstíni hans er koninn." Dónendurnir eru sestir niðui' og békunun hefur verið lokið upp. Og nú, neðan fiið sitjið hér, er nál einhvers, sen játaði Erist, tekið fyrix* í dóninun á hæðun, og hann: er annað hvort dsandur5 til eilífrar glötunar eða til eilífs lífs. Dónur'inn st.endur yfir á hinnura og nafn fitt stendur í skránni. jSðsti dónur alheinsins dænir daglega nál nanna og úi'skurðurirm gildir eilíflega. Og nál hitt og nál nitt nun bráðlega verða cteait og örlög okkar kveðin upp fyrir alla eilífð.. ö, hve al- zarleg'sú stund er. "öttist Guð og gefið honun dýrðina, fví að konin er stund dóns hans." Ó, hversu gæti lega við ættun að lifa sérhverja stund lífs okkar. 1 Anda spádónsins lesun við eftirfarandi orð: "I jarðneska helgidóninun voru fað prestarnir, sen friðþægðu fyrir syndir fólksins. Friðtæging- in var frankvænd í hinu allrahelgasta. Áður en friðfægingin fór fran, var fólkið h'vatt til að úthella sálun sínuri frarni

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68