- 50 - þú ekki dœndur sekur eSa sýkn eftir neinun nannlegun næli- kvarða, ‘þú verður dgendur eftir óbreytanlegun rœlikvarða Guðs. Persónuleg ébyrgðarskylda okkar. Úrskurðarspurningin nún • verða "Þessi: "Hvað hefur M gert? Hefur M sýnt anda ICrists í lífi Mnu? .Hvernig lifir M dag e.ftir dag í viðskiptun Mnun við neðbiæður Mna? Sérhver sál verður dæod eftir eigin gerðun hennar. Mál Mtt i dóni Guðs byggist ekki á bví sen einhver eribættisnaður eða prédikari í söfnuðinun sagði eða gerði, eða kví sen einhver annar sagði eoa gerði. . Nei, úrsl'mrðurinn hvílir á iví. sen : M hefur gert. Eigun við bá ekki að ganga ávallt fran í kví að gera skyldu okkar, og gera nákvanlega Hað sen rétt er. sankvsent orði Guðs og rsaLilcvarða, hvað sec aðrir í f jölskyldu okkar eða kirkjun gera? Við skulun aldrei vera svo fávís að vera að reyna að réttlæta öað sen við höfur. gert rangt, neð bví að benda á aðra, sen sekir eru í sönu yfirsjón. tessi hugsun un persónulega skyldu okkar gagnvart Guði ætti stöðugt að vera vakandi hjá okkur. Við skulun álíta Öetta vera njög kýðingarniki3 nál, eins og Daníel víebster gerði. Einu sinni var hami spurður að tví í niðdagsveislu, hver væri æðsta hugsunin, sen nokkurntína hefði konið upp í huga hans. Svaraði strax: "Persónuleg skylda nín gagnvart Guði.» Guðlegt eðli bestu ástvina okkar getur ekki frelsað okkur í dóninun, jafnvel Mtt'beir elski okMr af öliu hjarta. Heinsnaðurinn, sen á góða og guðhrædda konu, skyldi ekki halda að trú hennar geti bætt fyrir syndir hans, begar dónurinn verður kveðinn upp. Og við kæruiausa unga nanninn og ungu stúiicoBa vil eg segja: Mð getur vel verið, að ástkser nóðir Mn hafi lifað dag eftir dag í sorg, eytt nóttunun í bæn til Guðs og horfið neð blæðandi hjarta og fölnandi var.ir niður i gröfiná og grátbeðið un frelsun drengsins síns eða stúlkumiar, sen fór villur vegar, en allt betta getur ekki bjargað bér í dóninun. Guð segir fyrir nunn Esekíels: »M Nói, Daníel og Job vseru í bví (landinu) - svo sannarlega sen Herrann Drott- inn lifir, skyldu beir hvorki fá bjargað syni né dóttur; beir nundu aðeins fá bjargað sjálfun sér fyrir ráðvendni sína." Það er alveg sana hvað heitt skyldleikaböndin eru knýtt í hessu lífi, dónurinn nun opinbera bá, sen í sannleika eru börn Drottins, og hann nun að eilífu skipta nönnun í tvo

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68